Sacrale neuromodulatie

De sacrale zenuwen (ter hoogte van het heiligbeen) geven de informatie door vanuit de hersenen naar de blaas en darmen en omgekeerd.

Indien deze communicatie verstoord is, kan dat tot blaasproblemen leiden, zoals een overactieve blaas.

Bij de SNM behandeling wordt een soort pacemaker (neurostimulator) ingeplant die continu lichte elektrische pulsen afgeeft aan de sacrale zenuwen.

Hierdoor kunnen onjuiste signalen die via de zenuwen worden overgedragen gecorrigeerd worden en kan de blaaswerking terug normaliseren.

De operatie verloopt in 2 fasen, een proefbehandeling en het plaatsen van de neurostimulator.

Het zijn 2 kortdurende ingrepen die onder volledige verdoving doorgaan, maar waarbij je de dag zelf het ziekenhuis nog kan verlaten.

‍

De eerste fase is de proefbehandeling.

Hierbij wordt er ter hoogte van het heiligbeen (boven het staartbeentje) onderhuids een dunne geleidingsdraad ingebracht evenwijdig aan de sacrale zenuwen.

Deze draad wordt verbonden met een uitwendige neurostimulator, die je met een riem rond je middel draagt.

De duur van de proefbehandeling is 1 tot 3 weken.

In deze fase moet de verbinding tussen het inwendige en uitwendige systeem goed beschermd worden.

Je kan normale activiteiten uitvoeren, maar je moet bruuske bewegingen, zware inspanningen en het nemen van een bad of douche vermijden. 

‍
‍
Je arts zal met jou het effect van de proefbehandeling bespreken, wat je zelf ervaart en wat er te zien is op het plasdagboek.

Indien er een voldoende verbetering is van de klachten, kan de definitieve batterij worden geplaatst.

‍

Bij de tweede operatie wordt het uitwendige systeem losgekoppeld en vervangen door een batterij die onder de huid boven de bil wordt geplaatst. 

Na deze operatie is er geen uitwendig systeem meer.

Eenmaal de wonde genezen is, kan je dan ook alles terug normaal doen, en dus ook terug een bad nemen (douchen kan in dit geval al de dag na de ingreep).

‍

Nadat de batterij is geplaatst krijg je een afstandsbediening mee.

Hiermee kan je de programma’s om de zenuwen te stimuleren aanpassen, de sterkte van de stimulatie verhogen of verminderen of de neurostimulator uitschakelen.

Je zal het gebruik hiervan aangeleerd krijgen. 

De belangrijkste complicaties na de SNM behandeling zijn:

-        Pijn ter hoogte van de implantatieplaats

-        Wondinfectie, met risico op infecteren van het materiaal waardoor dit opnieuw moet worden verwijderd

-        Verschuiving van de geleidingsdraad met impact op de werking

-        Technische problemen met de neurostimulator

-        Onaangename/voelbare stimulatie in het been

In uitzonderlijke gevallen zal een heringreep dan ook noodzakelijk zijn om de complicaties op te lossen en een goede werking van het systeem te garanderen.

‍

‍

‍

Deze behandeling is volledig terugbetaald vanaf de leeftijd van 16 jaar in volgende gevallen:

• je hebt een van bovenvermelde aandoeningen
• je hebt meer dan 50% verbetering van je plas- en/of stoelgangsklachten, aantoonbaar op de plaskalender tijdens de testfase

1. Amundsen, C. L., Komesu, Y. M., Chermansky, C., Gregory, W. T., Myers, D. L., & Vasavada, S. P. (2021). Long-term Durability of Sacral Neuromodulation Therapy for Overactive Bladder. Journal of Urology, 206(4), 963-971.
   • Dit artikel bespreekt de langetermijnresultaten van sacrale neuromodulatie voor de behandeling van een overactieve blaas, inclusief effectiviteit en complicaties.
2. Sievert, K. D., Amend, B., Gakis, G., Toomey, P., Badke, A., Kaps, H. P., & Stenzl, A. (2020). Sacral Neuromodulation for Neurogenic Lower Urinary Tract Dysfunction: Systematic Review and Meta-analysis. European Urology, 78(2), 354-363.
   • Dit systematisch overzicht onderzoekt de effectiviteit van SNM bij patiënten met neurogene blaasdysfunctie, met aandacht voor indicaties, uitkomsten, en bijwerkingen.
3. Gormley, E. A., Lightner, D. J., Faraday, M., & Vasavada, S. P. (2021). Diagnosis and Treatment of Overactive Bladder (Non-neurogenic) in Adults: AUA/SUFU Guideline Amendment 2019. Journal of Urology, 205(1), 129-138.
   • Deze richtlijn geeft een overzicht van behandelingsopties voor een overactieve blaas, inclusief sacrale neuromodulatie, en biedt aanbevelingen voor het gebruik van SNM in verschillende klinische situaties.
4. Marinkovic, S. P., & Gill, B. C. (2020). Advances in Neuromodulation for the Overactive Bladder: New and Evolving Techniques. Current Urology Reports, 21(7), 31-39.
   • Dit artikel bespreekt de recente technologische ontwikkelingen in neuromodulatie, met een focus op SNM en de verbeteringen in de techniek en hardware om de behandeling effectiever te maken.
5. Kessler, T. M., Buchser, E., & Meyer, S. (2020). Sacral Neuromodulation for Bladder Control: Mechanisms of Action and Success in Clinical Practice. Nature Reviews Urology, 17(11), 619-632.
   • Dit artikel behandelt de werkingsmechanismen van sacrale neuromodulatie en analyseert de effectiviteit in klinische praktijk, evenals de potentiële complicaties en manieren om die te beheren.
6. Scheepens, W. A., van Koeveringe, G. A., & Weil, E. H. (2021). Sacral Neuromodulation in Patients with Chronic Urinary Retention: A Review of Outcomes and Future Perspectives. BJU International, 127(3), 305-311.
   • Dit artikel bespreekt het gebruik van SNM bij patiënten met chronische urineretentie zonder obstructie en de langetermijnresultaten van deze behandeling.
7. Lightner, D. J., McDonagh, R., Howard, B., Johnson, T., Ochoa, S., & Rademakers, K. L. (2021). Outcomes of Sacral Neuromodulation for Fecal Incontinence: A Systematic Review and Meta-analysis. Neurourology and Urodynamics, 40(8), 2003-2012.
   • Dit systematische overzicht richt zich op de effectiviteit van SNM bij de behandeling van stoelgangsverlies en bespreekt de resultaten en complicaties van de procedure.
8. Roehrborn, C. G., Cruz, F., Osman, N. I., & Haab, F. (2020). Sacral Neuromodulation for the Treatment of Lower Urinary Tract Symptoms in Men: Current Evidence and Best Practices. Journal of Urology, 203(2), 355-365.
   • Dit overzichtsartikel bespreekt de huidige rol van SNM bij mannen met verschillende lagere urinewegstoornissen, inclusief overactieve en onderactieve blaas, en geeft aanbevelingen voor de beste klinische praktijk.

‍