Prostaatvergroting

Door het dichtduwen van de plasbuis bij groter worden van de prostaat ontstaan klachten zoals:

• zwakke straal
• nadruppelen

Om de weerstand te overbruggen zal de blaas actiever worden, wat kan leiden tot:

• vaak plassen en/of plotse hevige plasdrang
• opstaan om te plassen 's nachts
• aandrangincontinentie

Na verloop van tijd zal de blaas echter lui worden en steeds minder goed leegplassen.

In uitzonderlijke gevallen kan er acute urineretentie ontstaat waardoor je niet meer kan plassen. 

‍

Een prostaatvergroting gaat ook vaak samen met klachten van erectiestoornissen. 

‍

Het is een natuurlijk proces dat de prostaat groter wordt tijdens het leven van de man.

Maar een vergrote prostaat die leidt tot plasklachten is wel een medisch probleem. 

‍

Risicofactoren zijn het familiaal voorkomen van goedaardige prostaatvergroting en leeftijd. 

Tussen de 40 en 50 jaar heeft ongeveer 10% van de mannen een goedaardige prostaatvergroting, boven de 90 jaar is dit 80%.

‍

Een goedaardige prostaatvergroting wordt meestal vermoed door de plasklachten, je arts zal je hiernaar vragen, maar ook naar andere klachten zoals erectiestoornissen.

‍

De diagnose kan worden bevestigd via:
‍

• een prostaatonderzoek:

voor het beoordelen van de prostaat, zoals grootte, verharding

hierbij voelt de arts met een vinger via de aars aan de prostaat

‍

• een bloedonderzoek:

voor het bepalen van de PSA waarde (Prostaat Specifiek Antigen) en eventueel verhoogde ontstekingsparameters

‍

• beeldvorming van de prostaat:

voor het bepalen van de grootte van de prostaat en eventuele afwijkingen zoals tumoren

dit gebeurt met een echografie waarbij een smalle apparaat via de aars wordt ingebracht om de prostaat in beeld te brengen

‍

‍

Voor de uitwerking van de plasklachten en het bepalen van de behandeling zijn onderstaande onderzoeken aangewezen:

‍

• een plaskalender:

brengt plas- en drinkgedrag in kaart

‍

• een uroflowmetrie met residubepaling:

laat toe de plasstraal te beoordelen en of de blaas leeg is na plassen

‍

‍

Zo nodig zullen bijkomende onderzoeken zoals een urineonderzoek, beeldvorming van de nieren en blaas, blaasfunctieonderzoek  of cystoscopie worden uitgevoerd. 

‍

‍

Behandeling van een goedaardige prostaatvergroting is niet nodig als je geen tot weinig hinder ondervindt bij plassen.

Aanpassen van drink-, plas- en stoelgangspatroon kan al volstaan om beperkte plasklachten onder controle te houden.

‍

Zijn de plasklachten wel storend of zijn er tekenen van schade aan de urinewegen door de langdurige weerstand, dan is een behandeling wel aangewezen.

‍

Er is medicatie die de prostaat kan ontspannen of kan verkleinen. Een combinatie van de twee is mogelijk. 

Als de blaas overactief is kan ook medicatie om de blaas rustiger te maken worden opgestart. 

‍

Als medicatie onvoldoende effect heeft, niet goed verdragen wordt of er is acute urineretentie opgetreden, dan zal worden overgegaan tot een operatie van de prostaat.

Hierbij wordt het teveel aan prostaatweefsel dat de plasbuis dichtdrukt verwijderd.

‍

1. McVary, K. T., Roehrborn, C. G., Avins, A. L., Barry, M. J., et al. (2011). Update on AUA Guideline on the Management of Benign Prostatic Hyperplasia (BPH). The Journal of Urology, 185(5), 1793-1803.
   • Dit artikel bespreekt de meest recente richtlijnen voor de diagnose en behandeling van benigne prostaathyperplasie (BPH), inclusief medische en chirurgische behandelingsopties.
2. Roehrborn, C. G. (2008). Benign Prostatic Hyperplasia: Etiology, Pathophysiology, Epidemiology, and Natural History. In Campbell-Walsh Urology (pp. 2570-2601). Saunders Elsevier.
   • Een uitgebreide bespreking van de oorzaken, pathofysiologie en epidemiologie van goedaardige prostaatvergroting.
3. Barry, M. J., Fowler, F. J., Bin, L., Pitts, J. C., & Harris, C. J. (1997). The Natural History of Benign Prostatic Hyperplasia. The New England Journal of Medicine, 338(10), 689-695.
   • Dit artikel onderzoekt het natuurlijke beloop van goedaardige prostaatvergroting en de progressie van de aandoening.
4. Gravas, S., Cornu, J. N., Gacci, M., Gratzke, C., et al. (2019). EAU Guidelines on the Management of Non-Neurogenic Male Lower Urinary Tract Symptoms (LUTS), Including Benign Prostatic Obstruction (BPO). European Urology, 76(1), 44-56.
   • Dit artikel bevat de Europese richtlijnen voor het beheer van lagere urinewegklachten bij mannen, inclusief benigne prostaatobstructie.
5. Nickel, J. C., Freedland, S. J., Castro-Santamaria, R., Moreira, D. M., et al. (2017). Serum PSA and Inflammation-related Markers Among Men with Lower Urinary Tract Symptoms Due to Benign Prostatic Hyperplasia: Results from the MTOPS Trial. The Journal of Urology, 197(1), 157-162.
   • Een studie die de relatie onderzoekt tussen PSA-waarden, ontstekingsmarkers en goedaardige prostaatvergroting bij mannen met lagere urinewegklachten.
6. McConnell, J. D., Roehrborn, C. G., Bautista, O. M., Andriole, G. L., et al. (2003). The Long-Term Effect of Doxazosin, Finasteride, and Combination Therapy on the Clinical Progression of Benign Prostatic Hyperplasia. The New England Journal of Medicine, 349(25), 2387-2398.
   • Een grote klinische studie naar de effectiviteit van doxazosine, finasteride en combinatiebehandelingen voor het beheersen van prostaatvergroting.
7. Chapple, C. R., Aoki, Y., Kim, H. J., Yokoyama, O., et al. (2014). Safety and Efficacy of Once-daily Mirabegron for Overactive Bladder Symptoms in Men With Lower Urinary Tract Symptoms: A Subgroup Analysis of a Randomized, Phase III Study (PILLAR). BJU International, 113(4), 663-670.
   • Dit artikel onderzoekt de veiligheid en werkzaamheid van mirabegron, een medicijn voor de behandeling van overactieve blaas, bij mannen met BPH en andere urinewegklachten.
8. Gratzke, C., Bachmann, A., Descazeaud, A., Drake, M. J., et al. (2015). Surgical Management of Lower Urinary Tract Symptoms in Men: International Consultation on Urological Diseases 2013. European Urology, 67(6), 1099-1109.
   • Dit artikel biedt een overzicht van chirurgische behandelopties voor mannen met benigne prostaatvergroting en lagere urinewegklachten.
9. Roehrborn, C. G. (2005). Benign Prostatic Hyperplasia: An Overview. Reviews in Urology, 7(Suppl 9), S3-S14.
   • Een overzicht van de oorzaken, pathofysiologie en behandelingsopties van benigne prostaatvergroting.
10. Oelke, M., Bachmann, A., Descazeaud, A., Emberton, M., et al. (2013). Epidemiology, Aetiology, and Pathophysiology of Lower Urinary Tract Symptoms in Aging Men: A Review. World Journal of Urology, 31(3), 505-513.
    • Dit artikel biedt een uitgebreid overzicht van de epidemiologie, oorzaken en pathofysiologie van lagere urinewegklachten bij oudere mannen, waaronder prostaatvergroting.

‍