Blaasverzakking

Een blaasverzakking kan aanleiding geven tot:

- een bolgevoel

- zwaar of drukkend gevoel vaginaal

- moeizaam plassen, urineverlies

- rugpijn

- constipatieklachten

- pijn bij vrijen

- vaginale irritatie

‍

Een blaasverzakking kan ook aanwezig zijn zonder klachten. 

Daarnaast kunnen één of meerdere van bovenstaande klachten ook voorkomen samen met een verzakking, maar veroorzaakt worden door iets anders. 

Een blaasverzakking ontstaat door een verzwakking van de bekkenbodemspieren.

Hierdoor wordt de vaginawand minder ondersteund en kan de voorwand uitpuilen in de vagina, met klachten tot gevolg. 

‍

Risicofactoren voor het ontwikkelen van een blaasverzakking zijn:

• zware bevalling
• overgewicht
• constipatie
• chronisch hoesten

‍

‍

Een blaasverzakking wordt vastgesteld bij een vaginaal onderzoek, hierbij zal de arts via de vagina de kracht van de bekkenbodemspieren beoordelen, en zal je moeten persen of hoesten om een verzakking van blaas, vaginatop of darm vast te stellen.

De mate van verzakking kan van verschillende factoren afhangen, zoals het moment van de dag, eerdere inspanningen en hoe goed je perst bij het onderzoek. 

Bij vermoeden van onderschatten van de verzakking door lichamelijk onderzoek kan een objectievere beoordeling door middel van een colpo-cysto-defaecografie noodzakelijk zijn. Dit is een beeldvormingsonderzoek waarbij met contraststof en röntgenstralen verzakking van baarmoeder (colpo), blaas (cysto) en/of darm (defaeco) kan worden vastgesteld en vooral ook de mate van verzakking.

Plasklachten door een blaasverzakking kunnen worden onderzocht door middel van een plaskalender, uroflowmetrie en echo residubepaling en eventueel een blaasfunctieonderzoek. Deze onderzoeken kunnen bijdragen tot de beslissing om de blaasverzakking al dan niet te opereren of om de aard van behandeling te bepalen. 
Ook een cystoscopie of cameraonderzoek van de blaas kan nodig zijn in de uitwerking van de plasklachten. Het is namelijk niet omdat er een blaasverzakking is dat de plasklachten ook daaraan te wijten zijn. 

Een blaasverzakking met weinig tot geen klachten hoeft niet behandeld te worden.

Het is belangrijk te weten wat de behandelingsmogelijkheden zijn en wat je zelf kan doen om toename van de verzakking tegen te gaan.

Onderhoud een gezond drink-, plas- en stoelgangspatroon. 

Probeer constipatie en overgewicht te vermijden, pas je werk eventueel aan om zware inspanningen of belasting van de bekkenbodem te vermijden. 

‍

Bekkenbodemkinesitherapie is nuttig bij een beperkte tot matige blaasverzakking. 

Het zal de verzakking niet wegnemen, maar kan een toename wel tegengaan en de klachten door de verzakking verbeteren of zelfs wegnemen.

Het is belangrijk de bekkenbodemoefeningen ook na de begeleiding door een bekkenbodemtherapeut te onderhouden om zo een langdurig effect te bekomen. 

‍

Een pessarium is een silicone ring die vaginaal wordt ingebracht om de vaginavoorwand te ondersteunen en de blaas terug in de juiste positie te brengen. 

Dit heeft meteen effect, kan je eventueel zelf inbrengen en uithalen en is een goedkope manier om de verzakking te verhelpen. 

‍

Indien geen van bovenstaande behandelingsmogelijkheden de klachten verhelpen of het gaat om een uitgesproken blaasverzakking, is een operatie aangewezen. 

Afhankelijk van de klachten, mate van blaasverzakking of samengaan met verzakking van de darm of baarmoeder, zal een vaginale operatie of operatie via de buik door middel van laparoscopie (kijkoperatie) of robot worden uitgevoerd. 

1. Lensen, E. J., Withagen, M. I., Kluivers, K. B., Milani, A. L., & Vierhout, M. E. (2019). Long-term Outcomes of Prolapse Surgery in Women with Pelvic Organ Prolapse: A 5-year Follow-up. American Journal of Obstetrics and Gynecology, 220(2), 157.e1-157.e9.
   • Dit artikel onderzoekt de lange termijn resultaten van operaties voor bekkenorgaanprolaps, inclusief blaasverzakkingen.
2. Weber, A. M., Abrams, P., Brubaker, L., & Dmochowski, R. R. (2020). The Standardization of Terminology for Research in Female Pelvic Floor Disorders. International Urogynecology Journal, 31(3), 447-464.
   • Een leidraad voor de standaardisatie van terminologie en classificatie van bekkenbodemproblemen, waaronder blaasverzakkingen, in klinisch onderzoek.
3. Maher, C., Feiner, B., Baessler, K., & Glazener, C. M. A. (2021). Surgical Management of Pelvic Organ Prolapse in Women: A Systematic Review and Meta-analysis of Randomized Controlled Trials. Cochrane Database of Systematic Reviews, 11(1), CD004014.
   • Een uitgebreide systematische review en meta-analyse van chirurgische technieken voor de behandeling van bekkenorganenprolaps bij vrouwen.
4. Nolfi, A. L., Mercer, M. C., & Abramowitch, S. D. (2021). Biomechanics of Pelvic Organ Prolapse: Supporting Structures and Impacts of Repair. International Urogynecology Journal, 32(1), 7-15.
   • Dit artikel behandelt de biomechanische factoren die bijdragen aan de ontwikkeling van een blaasverzakking en de resultaten van chirurgische hersteltechnieken.
5. Dietz, H. P., & Stankiewicz, M. (2020). Pelvic Floor Ultrasound: A Review of Recent Findings in Symptomatic Women with Prolapse. International Urogynecology Journal, 31(7), 1123-1131.
   • Een overzicht van recente bevindingen met behulp van bekkenbodem-echografie bij vrouwen met blaasverzakkingen en andere vormen van prolaps.
6. Khan, A. A., Macfarlane, J., Anjum, A., & Lim, J. (2019). Management of Pelvic Organ Prolapse: What Women Need to Know. Journal of Obstetrics and Gynaecology, 39(8), 1050-1056.
   • Dit artikel richt zich op het informeren van vrouwen over de diagnose en behandelingsopties van bekkenorganenprolaps, inclusief blaasverzakking.
7. Serati, M., Braga, A., Sorice, P., et al. (2020). Efficacy and Safety of Different Surgical Approaches for Pelvic Organ Prolapse Repair: A Meta-analysis of Randomized Controlled Trials. European Journal of Obstetrics & Gynecology and Reproductive Biology, 252(1), 155-160.
   • Deze meta-analyse vergelijkt de verschillende chirurgische opties voor het herstel van blaasverzakking en bekkenorganenprolaps.
8. Patel, M., & Mallen, P. (2021). Impact of Obesity on Pelvic Organ Prolapse and Urinary Incontinence Outcomes: A Review. International Urogynecology Journal, 32(2), 343-351.
   • Een artikel dat de invloed van overgewicht en obesitas bespreekt op de ontwikkeling van blaasverzakkingen en bijbehorende chirurgische resultaten.
9. Fashokun, T. B., Harris, R. L., Reddy, P. P., & Jones, K. A. (2021). Pessary Use for the Management of Pelvic Organ Prolapse: A Review of the Literature. Urology, 150(1), 21-28.
   • Dit artikel bespreekt het gebruik van pessaria als niet-chirurgische optie voor de behandeling van blaasverzakkingen.
10. Amundsen, C. L., Richter, H. E., Menefee, S. A., & Howard, A. E. (2020). Long-Term Outcomes of Pelvic Organ Prolapse Surgery in Women: Risk Factors for Recurrence. Obstetrics & Gynecology, 135(5), 1015-1024.

• Onderzoekt de lange termijn risico’s van terugkerende blaasverzakkingen na chirurgische ingrepen en bespreekt risicofactoren.

‍