Een overactieve blaas is een blaas waarvan de spierwand spontaan samentrekt op willekeurige momenten, dus niet alleen op het toilet.
Hierdoor kan je kind uit het niets een plotse plasdrang ervaren.
Hoe merk je het?
Een overactieve blaas wordt gekenmerkt door:
- vaak plassen: meer dan 8 keer overdag, en vaak ook 's nachts meer dan 1 keer
- een plotse hevige plasdrang die moeilijk te bedwingen is
- al dan niet gepaard gaand met urineverlies nog voor het toilet te bereiken (aandrangincontinentie)
Bij kinderen kan je het merken doordat ze plots tijdens het spelen of eten alles laten vallen om te gaan plassen, vaak gebruiken kinderen met een overactieve blaas ook trucjes om de plotse plasdrang tegen te houden, zoals de benen dichtknijpen, hurken en met de hiel tegen de bekkenbodem duwen, knijpen in de plasser,...
Hoe ontstaat het?
De oorzaak van overactieve blaas bij kinderen is meestal onbekend.
Dysfunctioneel plassen met overmatig aanspannen van de bekkenbodem kan een gestoord blaasgevoel veroorzaken.
Constipatie kan een rol spelen.
Bij aandoeningen van het zenuwstelsel zoals bij spina bifida (open ruggetje) kan de aansturing van de blaas verstoord zijn, waardoor deze overactief is.
Hoe wordt het vastgesteld?
Een overactieve blaas wordt vermoed op basis van de plasklachten, waar de arts naar zal vragen.
Deze diagnose kan worden bevestigd met behulp van een plaskalender en een uroflowmetrie, zo nodig een blaasfunctieonderzoek.
De plaskalender brengt het plas- en drinkgedrag in kaart.
Een uroflowmetrie en echo residubepaling laat toe de plasstraal te beoordelen en ook of de blaas leeg is na het plassen.
Een blaasfunctieonderzoek voor het beoordelen van de blaasspier- en sluitspierwerking kan noodzakelijk zijn als de eerste onderzoeken onvoldoende duidelijkheid brengen of als de behandeling niet aanslaat.
Zo nodig zullen bijkomende onderzoeken zoals een urineonderzoek, beeldvorming van de urinewegen of cystoscopie worden uitgevoerd.
Hoe wordt het behandeld?
Een gezond drink-, plas- en stoelgangspatroon en blaastraining zijn de eerste stappen om de blaas terug onder controle te krijgen.
Vaak zijn deze maatregelen onvoldoende en is een ondersteunende behandeling noodzakelijk.
Zowel medicatie als zenuwstimulatie kunnen een overactieve blaas rustiger maken.
Een operatie met botulinetoxine in de blaas is de volgende stap. In uitzonderlijke gevallen is meer uitgebreide chirurgie nodig.
Gerelateerde artikels
Volg @plaspraat
