Een urineweginfectie is een ontsteking van de wand van de urinewegen door een bacterie.
Het komt minder voor bij kinderen dan bij volwassenen.
Het kan gaan om een blaasontsteking of nierbekkenontsteking.
Welke klachten kan je kind ervaren?
Kinderen die al zindelijk zijn kunnen bij een urineweginfectie volgende klachten ervaren:
- vaak plassen voor kleine hoeveelheden
- ineens terug broekplassen of bedplassen
- pijn bij plassen
- pijn in de onderbuik of de rug
- troebele, bloederige of stinkende urine
Bij baby's en peuters die een pamper dragen zijn bovenstaande klachten soms moeilijk vast te stellen.
Bij hen kan een urineweginfectie zich uiten door hoge koorts, niet willen drinken, veel huilen, overgeven.
Hoe ontstaat het?
Bacteriën kunnen via de plasbuis tot in de blaas komen, zich vasthechten aan de blaaswand en zo een ontsteking veroorzaken.
Als deze bacteriën hun weg vinden tot in de nier, kunnen ze ook daar een ontsteking veroorzaken.
De bacteriën zijn vaak afkomstig uit de darm en bevinden zich in normale omstandigheden rond de anus en rond de plasbuis.
Bij meisjes komen blaasontstekingen veel frequenter voor dan bij jongens omdat zij een kortere plasbuis hebben die bovendien dichter bij de anus ligt.
Maar zelfs als de bacteriën in de blaas terecht komen zal dit niet meteen een ontsteking uitlokken als de bacteriën regelmatig en vlot worden uitgeplast.
De kans op een ontsteking neemt echter toe bij:
- weinig drinken en dus weinig plassen
- de blaas niet kunnen leegplassen, zoals bij een dysfunctioneel plaspatroon of luie blaas
- constipatie met druk op de blaas en meer spanning ter hoogte van de bekkenbodem
- aangeboren aandoeningen van blaas en nieren zoals bij urethrakleppen bij jongens of reflux van de blaas naar de nieren
Hoe wordt het vastgesteld?
De arts zal jou en je kind vragen naar de klachten en op basis daarvan een lichamelijk onderzoek uitvoeren.
Nierslagpijn (pijn bijdruk op de nier) kan een nierontsteking aan het licht brengen.
Inspectie van de geslachtsdelen kan een ontsteking ter hoogte van de voorhuid (jongens) of ter hoogte van de vulva/vagina (meisjes) aantonen.
Een urineweginfectie kan worden bevestigd door een urineonderzoek.
Hierbij wordt niet alleen de bacterie opgespoord (kweek), maar ook onderzocht aan welke antibiotica deze gevoelig is (antibiogram).
Bij kinderen is het niet altijd eenvoudig een correct urinestaal af te nemen.
Bij baby's en peuters kan gebruik gemaakt worden van een zakje dat ter hoogte van de geslachtsdelen wordt gekleefd om de urine op te vangen.
In het geval van koorts en algemene klachten zoals niet willen drinken of overgeven, wordt een bloedonderzoek uitgevoerd, dit kan een nierontsteking aan het lichtbrengen.
Ook beeldvorming van de urinewegen door middel van een echografie kan een ontsteking van blaas of nieren aantonen.
Bij herhaaldelijke urineweginfecties moeten er verdere onderzoeken gebeuren zoals:
- een plaskalender
- een uroflowmetrie
- een cystografie
Hoe wordt het behandeld?
Een urineweginfectie wordt behandeld met antibiotica, medicatie die bacteriën doodt.
Het type antibioticum en de behandelingsduur zal worden bepaald door de ernst en plaats van de ontsteking.
Meestal wordt er meteen een behandeling opgestart, nog voor de resultaten van het urineonderzoek gekend zijn.
Soms moet na enkele dagen het antibioticum worden aangepast op basis van het antibiogram als de bacterie niet gevoelig is aan de behandeling die reeds werd opgestart.
Blijf je na de behandeling klachten ervaren moet een nieuw urineonderzoek worden uitgevoerd.
Moedig je kind aan om voldoende te drinken, zowel tijdens de infectie als nadien, om nieuwe infecties te voorkomen.
Bij herhaaldelijke urineweginfecties is urotherapie de basisbehandeling om plas- en stoelgangsgedrag te corrigeren.
In het geval van onderliggende aandoeningen van de blaas kan bekkenbodemkinesitherapie, TENS, medicatie of een ingreep nodig zijn.
Gerelateerde artikels
Volg @plaspraat
